​Ależ ten czas leci, dzisiaj są urodziny Szymona, naszego drugiego syna, a wszystko wydaje się takie niedawne. Wiem, że oryginalny w stwierdzeniu nie jestem, nie tylko ja odkrywam, że czas ucieka. Zawsze spotykając się z marudzeniem na tempo biegu lat myślałem, że jest to bardziej marudzenie, niż czysta prawda. Teraz mnie dopadło i z pewnością trzymać będzie aż do kresu dni to ponure poczucie przemijania.

Jakie jest lekarstwo na splin drugiej młodości? Nie przejmować się? Myślę, że trzeba robić swoje, nie przejmować się, póki siły dopisują. Jak przestaną, zająć się czymś innym i tyle. Nie przespać życia, ale też nie mącić go marudzeniem.

Takie mam przemyślenia w dniu urodzin młodszego syna, który wcale taki młody nie jest, wiele, wiele innych, młodszych osób. Myślę, że z przemijania także należy czerpać wiele radości.