Pomnikowa nieudolność tarnogórskich władz. Od trzech miesięcy w Tarnowskich Górach i powiecie nie ma dość siły, by usunąć śmieci z lasu

Szczerze mówiąc, szczęka mi wczoraj opadła. Przejechałem bowiem ulicą Grzybową i zobaczyłem, że góra śmieci, którą dawno temu ktoś wywalił na pobocze drogi, ma się całkiem dobrze. To znaczy nikt jej od tamtego czasu nie wywiózł.

Czelendż, czy jak kto woli wyzwanie przerosło możliwości lokalnej władzy. Powiedzmy to wyraźnie: w Tarnowskich Górach, ani w mieście, ani w powiecie, ani w miejskiej straży, czy gdziekolwiek indziej nie ma siły, która zmusiłaby do działania kogokolwiek, kto mógłby śmieci stamtąd wywieźć. Lokalna władza bierze się za przebijanie tunelu w kolejowym nasypie, inna zbiera kasę na karetkę pogotowia i chce ratować szpital przed plajtą, a nie umie poradzić sobie ze śmieciami w podmiejskich Puferkach. Kpina w czystej postaci. Kpina i tyle.

Jasne, pewno jest tysiąc pięćset powodów, z których to kupy śmieci pozbyć się nie da. Pewno prawo zabrania, albo nakazuje, albo nie przewiduje, albo coś takiego. I pewno krążą pisma od magistratu do starostwa, od starostwa do zarządu dróg i z powrotem, grzeją się telefoniczne i internetowe przewody, a góra niepotrzebnych nikomu klamorów leży i czeka. Na co? Tego, poza lokalnymi urzędnikami nie wie nikt, pewno na boskie zmiłowanie, bo w jakąkolwiek interwencję sił widzialnych nie wierzę.

Ludzie, te śmieci leżą tam 3 bite miesiące. Rozumiecie to? Bo ja nie. Abstrahując od tego, kto je wywalił, to jaki to, kurna, gospodarz, który ze swojego placu nie poradzi wywieźć tego świństwa? Jasne, wszystko się da uzasadnić, tylko po co uzasadniać, skoro można działać. Trzeba tylko chcieć.

Alojzy Cichowski, były burmistrz Woźnik (pozdrawiam, Panie Alojzy) powiedział mi kiedyś, że do pracy w urzędzie chodzi pieszo. Jak widzi, że gdzieś coś jest nie tak, to dzwoni i mówi komu trzeba, żeby sprawę załatwił. I załatwia. Bez pism, pieczęci i całego biurokratycznego aparatu. Miałem nawet pomysł, by jego wzorem, po starej znajomości zadzwonić do dyrektora Remondisa i poprosić go, by sprawę załatwił. Ale w końcu machnąłem ręką. Po co mam kogoś wyręczać, a poza tym śmieszniej będzie, jak całe to dobro poleży jeszcze przy drodze. A ja mam poczucie humoru i lubię się śmiać, więc niech śmieci leżą.