Zaczynają wyciekać informacje z supertajnej umowy sprzedaży PWiK

Wygląda na to, że Wody Polskie zaczynają sobie radzić z taryfami PWiK. To dobra wiadomość, bo dwa lata temu miałem coraz większe wątpliwości, czy zmiana organu kontrolującego zasadność podwyżek opłat za wodę i odbiór ścieków cokolwiek pomoże.

Umowa sprzedaży Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji w Tarnowskich Górach była i chyba dalej jest z gatunku tych opatrzonych klauzulą "Przed przeczytaniem spalić". Poprzedzające ją pertraktacje owiane były atmosferą tajemnicy, mało kto wiedział, co się święci.

Zasadniczo było wiadomo tylko tyle, że taka umowa ma zostać zawarta i dotyczy kupna pakietu większościowego spółki przez kontrahenta z Francji. Za ile? Jakie korzyści zagwarantowano kupcowi? Co zyska na tym miasto?  Przede wszystkim jak będą się kształtowały ceny wody i opłaty za odprowadzanie ścieków? Czy w ogóle myślano o interesach mieszkańców Tarnowskich Gór, którzy, nie wprost, ale ze względu na korzystanie z usług, okazali się najsłabszą stroną transakcji?

Członkowie komisji, która miała reprezentować interesy miasta, odmawiali odpowiedzi, zasłaniając się poufnością negocjacji handlowych. Pierwszy raz zdarzyło mi się też, żeby ktoś po informacje odsyłał mnie za granicę. Co do kupca, dziennikarzom polecono skontaktować się z rzecznikiem prasowym koncernu w Paryżu. Krótko mówiąc: piszcie na Berdyczów.

Na koniec negocjacji podczas konferencji w pałacu w Rybnej zapowiadano, że teraz upadająca miejska spółka stanie na nogi, a stan tarnogórskich wodociągów sięgnie poziomu europejskiego. Zapytałem ówczesnego burmistrza Piotra Hanyska, czy efektem transakcji będą podwyżki opłat za wodę i ścieki, a on odpowiedział, że nie. W pierwszych miesiącach nie były. Potem przez kilka lat przy 10-15-procentowych podwyżkach przedstawiciele PWiK twierdzili, że mają to zagwarantowane w umowie sprzedaży. Gdy co bardziej gorliwi radni zaczynali dyskutować na temat zapisów kontraktu strofowano ich:  "Proszę pamiętać, że niektóre zapisy umowy wdrożeniowej są objęte klauzulą tajności". W 2001 r. woda kosztowała w Tarnowskich Górach 2,79 zł za metr sześc., ścieki - 2,43 zł. Te ostatnie były dwukrotnie droższe już w 2010 r.

Zapisy umowy zaczynają powoli wyciekać. W decyzji prezesa Wód Polskich, odmawiających zatwierdzenia taryf PWiK znalazłam taki fragment: "umowa wdrożeniowa dotycząca zakupu udziałów Spółki z 15 listopada 2001 r. zawarta pomiędzy gminą Tarnowskie Góry, gminą Miasteczko Śląskie i CGE (Compagnie Generale des Eaux - aktualnie Veolia Central & Eastern Europe S.A. z siedzibą w Paryżu) przewidywała marżę zysku w wysokości nie mniejszej niż 20 proc."

Ciekawe co mają do powiedzenia w tej sprawie członkowie miejskiej komisji, która zajmowała się sprzedażą PWiK? Czy są naprawdę przekonani, że reprezentowali wtedy interesy miasta? Klauzula poufności jest niezwykle wygodna nie tylko dla PWiK.