Przybywa dzieci zakażonych glistą ludzką

Od 9 lat w Polsce nie ma obowiązku zgłaszania do Sanepidu zachorowań m.in. na glistę ludzką. W związku z tym nie wiadomo, jak powszechne są zakażenia tym pasożytem. Tymczasem glistnicę stwierdza się regularnie u dzieci w każdym przedszkolu i szkole. Dotyczy to także tarnogórskich placówek.

Z obserwacji dr Celiny Bukowskiej, która jest specjalistą pediatrą w NZOZ Bi-Med w Tarnowskich Górach, wynika, że z roku na rok w jej gabinecie przybywa dzieci chorujących na glistnicę. ? W celu skutecznej walki z chorobami pasożytniczymi rodzice zakażonych dzieci powinni poinformować o tym fakcie w przedszkolu i szkole, by opiekunowie pozostałych maluchów mogli odpowiednio zareagować, to znaczy wykonać badanie i ewentualnie podjąć leczenie ? mówi dr Bukowska.

Niestety rodzice nie mają obowiązku zgłaszania zakażenia w szkole, co może sprzyjać rozszerzaniu się problemu w danej placówce.

Glista ludzka jest pasożytem przewodu pokarmowego. Najdłuższe okazy osiągają 40 cm. Człowiek jest jedynym jej żywicielem. Jej jaja znajdują się w glebie, wodzie, na brudnych owocach i warzywach. Do zakażenia prowadzi niehigieniczny tryb życia, dlatego najczęściej glistę ludzką wykrywa się u małych dzieci, które dopiero uczą się prawidłowych zasad higieny. Podstawowa profilaktyka polega na myciu rąk przed i po posiłku, po skorzystaniu z toalety, na myciu warzyw i owoców. Warto podkreślić, że nie powinno się nawozić upraw odchodami ludzkimi, co zdarza się jeszcze czasami domorosłym hodowcom warzyw. Dzieci mogą mieć kontakt z larwami glisty ludzkiej także w piaskownicy i na placu zabaw.

? Rozwój glisty ludzkiej rozpoczyna się w przewodzie pokarmowym, skąd larwa przez układ wrotny wędruje do płuc. Wędrówka przez płuca trwa 10-14 dni. Z pęcherzyków płucnych dostaje się do tchawicy, jest połykana z powrotem do przewodu pokarmowego, gdzie rozwija się w postać dorosłą, co trwa 60-80 dni ? wyjaśnia specjalista pediatra.

Glisty produkują silne toksyny, które odpowiadają za wystąpienie objawów choroby. W zależności od miejsca jej pobytu, u dziecka mogą wystąpić objawy płucne lub ze strony układu pokarmowego. Podstawowym symptomem jest suchy, napadowy kaszel, który doskwiera szczególnie nocą. Ponadto mogą wystąpić bule brzucha, nudności, wymioty ? nawet lekko zabarwione krwią, biegunka. Przy długotrwałej bytności glisty w organizmie pojawiają się dodatkowo objawy alergii, jak wysypka i obrzęk, ponadto stany podgorączkowe lub gorączka.

? Gdy lekarz podejrzewa glistnicę może zlecić badanie kału. Nie jest ono jednak dość dokładne. Dlatego warto wykonać badanie z krwi. Niestety jest to badanie płatne. Gdy stwierdzi się zakażenie podejmujemy leczenie. Kuracja trwa od jednego do trzech dni - w zależności od zastosowanego leku. Przejść ją powinna cała rodzina. Tabletki nie rozpuszczają glisty. Ich zadaniem jest wydalenie pasożyta z przewodu pokarmowego. Dlatego warto obserwować kał, by upewnić się czy została wraz z nim wydalona glista. Leki, którymi obecnie dysponujemy dają dobre efekty i nie są szkodliwe dla ludzkiego organizmu ? informuje dr Bukowska.

Pediatra przestrzega przed odrobaczaniem na własną rękę. ? Te metody nie mają żadnego naukowego uzasadnienia. Wręcz przeciwnie, mogą nawet zaszkodzić. Udowodniono bowiem, że jedzenie kapusty czy śledzi zwiększa ryzyko podrażnienia glisty i wytwarzanie większej ilości szkodliwych toksyn ? dodaje doktor.Podobnie duży problem w przedszkolach i szkołach stanowi owsica, wszawica i świerzb.

Od 1 stycznia 2009 r. glistnica, owsica czy wszawica nie znajdują się w wykazie chorób zakaźnych, które należy zgłaszać do Sanepidu. Uznano bowiem, że ilości w jakich te choroby występują w Polsce nie są problemem epidemiologicznym. Rzeczywiście, w skali kraju przypadków odnotowywano niewiele, jednak ich liczba z roku na rok wzrastała, co potwierdzają dane Państwowego Zakładu Higieny. W 2004 r. odnotowano w Polsce 3615 przypadków, następnie w 2005 r. ? 3806, 2006 r. ? 3856, 2007 r. ? 4922, 2008 r. ? 5817. Od dekady statystyki nie są prowadzone. Trudno zatem stwierdzić ile osób chorowało w 2017 r.

Hanna Kampa