Sanktuarium po sąsiedzku. Żyła tu charyzmatyczka Francka z Kanusa

Pierwsza historyczna wzmianka o świątyni w Lubecku pochodzi już z 1342 r.

Artykuł archiwalny Jarosława Myśliwskiego, opublikowany w Gwarku z 17 lutego 2009 r.

Obecny kościół parafialny w 1787 r. znacznie przebudowano nadając mu zachowany do dziś kształt. Wtedy też drewnianą wieżę zastąpiono nową, murowaną.

W 1716 r. na terenie parafii znaleziono obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Jest to, malowana na srebrnej blasze o wymiarach 12,5 na 7,5 cm, miniatura obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej. Od tego czasu Lubecko zasłynęło jako miejsce pielgrzymkowe.

Dekretem z dnia 14 sierpnia 1994 r. biskup gliwicki Jan Wieczorek ustanowił kościół Diecezjalnym Sanktuarium Matki Boskiej Lubeckiej.

W latach 1867-1935 żyła tutaj charyzmatyczka Franciszka Ciemienga, która jest wspominana do dziś jako „Francka z Kanusa” lub „dzieweczka z Kanusa”.

Uboga wieśniaczka, którą luzie prosili o rade i modlitwę zmarła w opinii świętości. Na jej grobie przy kościele można zawsze znaleźć świeże kwiaty i płonące znicze.

We wnętrzu lubeckiego kościoła można obejrzeć barokową ambonę, chrzcielnicę sprzed 1687 r., cenną renesansową płytę nagrobną Jana Kochcickiego, zmarłego w 1549 r. przedstawiciela rodziny należącej do najpotężniejszych rodów szlacheckich na Górnym Śląsku.

Wieża w kościele lubeckim dźwiga najstarszy na ziemi lublinieckiej dzwon, pochodzący z 1447 r.

W kościele odkryto też późnośredniowieczne freski.

Czytaj też:

Tarnowskie Góry. Znikają schody z estakadą. Lifting pawilonów [FILM, FOTO]

[ZT]39935[/ZT]