Spraw bliskim radość
zanim będzie za późno!
zanim będzie za późno!
Statystyki wskazują, że w Polsce dochodzi do 300-400 tysięcy oparzeń rocznie. Powstają one wskutek urazu w wyniku działania energii: wysokiej temperatury, chemicznych substancji czy prądu. Co więcej, oparzenie może być także efektem silnego tarcia. Niezwykle ważne jest, aby zapoznać się z podstawowymi zasadami postępowania z raną po oparzeniu – dzięki temu będziemy mogli pomóc nie tylko sobie samym, ale i udzielić pierwszej pomocy innej osobie poszkodowanej.
Zanim będziemy mogli udzielić pomocy, niezbędne jest rozpoznanie rodzaju oparzenia. Wynika to z faktu, że konieczne do podjęcia czynności różnią się w zależności od przyczyn powstania rany oparzeniowej. Ogólnie przyjmując, rany można podzielić na lekkie, średnie i ciężkie z uwagi na głębokość i powierzchnię oparzenia, ale wymienia się także dwa inne typy klasyfikacji.
Oparzenia możemy podzielić m.in. na termiczne. Powstają one wskutek ekspozycji na wysoką temperaturę – np. w postaci gorącej pary wodnej bądź ognia. Niekiedy pojawia się także oparzenie słoneczne. Dochodzi do niego przede wszystkim latem, kiedy nasza skóra jest poddana zbyt długiej ekspozycji na działanie ultrafioletowego promieniowania UVB. Kolejnym rodzajem są oparzenia chemiczne – spowodowane są działaniem substancji chemicznych o żrących właściwościach. Istnieją również oparzenia radiacyjne, które są skutkiem działania promieniowania radioaktywnego, a także oparzenia elektryczne – stanowią wynik porażenia prądem.
Podziału oparzeń można dokonać również na podstawie tego, jak bardzo uszkodzona jest tkanka. Oparzenie I stopnia obejmuje naskórek – uszkodzenie jest niewielkie, objawia się obrzękiem oraz zaczerwienieniem skóry. Pojawia się także bolesność, wrażliwość na dotyk.
Poważniejsze jest oparzenie II stopnia. Wtedy dochodzi do uszkodzenia naskórka i skóry właściwej. Objawia się ono, oprócz wymienionych wcześniej sygnałów, powstawaniem pęcherzy, a także uszkodzeniem mieszków włosowych i gruczołów potowych. To oparzenie dzielone jej dodatkowo na powierzchowne – objawiające się pęcherzami z surowicą i silnym bólem – oraz głębokie, na które wskazuje martwa biała skóra z czerwonymi punktami.
Oparzenie III stopnia obejmuje nie tylko naskórek i skórę właściwą, ale i tkankę podskórną. W jego przypadku występuje zwęglona bądź biała skóra, a pod nią dochodzi do uszkodzenia naczyń krwionośnych. Oparzenie IV stopnia dotyczy natomiast nawet mięśni, więzadeł, ścięgien czy kości. Występują wtedy poważne uszkodzenia ciała.
Jeśli doszło do oparzenia I stopnia, powinniśmy jak najprędzej schłodzić ranę strumieniem chłodnej, czystej wody. Należy to robić przez około 15 minut lub do chwili ustania bólu. Lekkie oparzenia nie wymagają kontaktu z lekarzem – wystarczy zabezpieczyć ranę sterylnym opatrunkiem. Proces gojenia rany po oparzeniu I stopnia znacząco przyspiesza opatrunek hydrożelowy. Cechuje się on właściwościami nawilżającymi oraz absorpcyjnymi. Doskonale chroni on ranę przed działaniem czynników zewnętrznych. Wystarczy umieścić go na oparzeniu, a następnie zabezpieczyć przylepcem.
Opatrunki hydrożelowe przynoszą ulgę w bólu oraz niwelują ryzyko zakażenia rany po oparzeniu – znajdziesz je w sklepie medycznym Eplaster.pl!
Jeśli chodzi o oparzenia II stopnia, ranę należy schładzać 30 minut, a następnie zdjąć z niej odzież – nie należy tego robić, jeśli materiał przykleił się do rany, gdyż wtedy niezbędna jest interwencja personelu medycznego. Następnie całość należy zabezpieczyć sterylnym opatrunkiem.
W przypadku oparzeń III stopnia sytuacja jest poważna. Po schłodzeniu rany niezbędne jest udanie się do placówki ochrony zdrowia, aby otrzymać specjalistyczną pomoc. Rana zostanie tam odpowiednio opatrzona, a my otrzymamy wszelkie informacje dotyczące dbania o oparzenie dopasowane do naszej indywidualnej sytuacji.
Należy pamiętać, że ran pooparzeniowych nie wolno dotykać! Ponadto, nie należy smarować ich tłuszczem, mydłem czy kurzym białkiem. Rany po oparzeniach schładzamy tylko strumieniem zimnej wody – nie robimy tego lodem! Co więcej, nie przemywamy ich spirytusem. A jeśli powstaną jakiekolwiek pęcherze, nie powinniśmy ich przekłuwać.
Jeśli mamy do czynienia z oparzeniem elektrycznym, niezbędne jest odcięcie źródła prądu – dopiero wtedy możemy ocenić stan osoby poszkodowanej, rozpocząć wykonywanie resuscytacji krążeniowo-oddechowej oraz wezwać pogotowie. W przypadku oparzeń chemicznych należy polewać skórę lub błony śluzowe wodą przez 30 minut – o ile nie doszło do niego z powodu tlenku wapnia. Powstałą ranę zabezpiecza się opatrunkiem. A jeśli osoba poszkodowana wypiła detergent, nie wolno wywoływać wymiotów! Konieczne jest wezwanie ratowników medycznych.
