Przełomowy moment w historii kamienicy nastąpił w 1908 roku, gdy stała się własnością Heinricha Siednera, mistrza piekarskiego. To właśnie wtedy budynek otrzymał swoją obecną formę. Carl Korbsch, lokalny architekt, zaprojektował przebudowę zabudowań gospodarczych na piekarnię, a także charakterystyczne okno wystawowe od strony ulicy Krakowskiej.
Prawdziwa metamorfoza nastąpiła jednak w 1910 roku, gdy Walter Wichura przedstawił projekt całkowitej przebudowy. Plan był ambitny – przewidywał wyburzenie wschodniego fragmentu budynku, co pozwoliło na poszerzenie ulicy Tylnej i wyeliminowanie utrudniającego ruch przewężenia. Nowa kamienica miała być dwupiętrowa z mieszkalnym poddaszem, wykorzystując niektóre ściany z poprzedniego budynku.
Obecna kamienica to fascynujący przykład mieszania stylów architektonicznych. Budynek łączy w sobie cechy eklektyczne z elementami modernistycznymi. Najbardziej charakterystycznym elementem jest narożna, sześcioboczna pseudowieżyczka kryta sześciospadowym dachem, która nadaje budynkowi niepowtarzalny charakter. Fasada skierowana na ulicę Krakowską jest dziewięcioosiowa, z wyraźnie wyodrębnionym cokołem i osiami podkreślonymi lizenami w tynku.