Internowani w ośrodku w Nowym Łupkowie w Bieszczadach. Zenon Lis stoi drugi z lewej. Pierwszy z prawej na górze to Tadeusz Jedynak, sygnatariusz Porozumień Jastrzębskich i członek Komisji Krajowej Solidarności. W dolnym rzędzie pierwszy z lewej to Jan Ludwiczak, szef Komisji Zakładowej Solidarności kopalni Wujek. Zdjęcie wykonano pod koniec września 1982 r. Fot. Archiwum Z. Lis

Minęło 40 lat od wprowadzenia stanu wojennego. Przerwał on tzw. karnawał Solidarności, a rozpoczął falę represji.
W książce "Tarnogórska Solidarność 1980-1990" wydanej pod redakcją Krzysztofa Gwoździa i Sebastiana Rosenbauma wymieniono 66 internowanych. Wśród nich jest Zenon Lis, który wrócił do domu dopiero po roku. 13 grudnia 1981 r. internowano ponad 20 działaczy opozycji z Tarnowskich Gór i okolicznych miejscowości. Nie było wśród nich Zenona Lisa.

– SB nie zastało mnie w domu – opowiada ówczesny działacz Konfederacji Polski Niepodległej. – Uprzedzono nas, że będzie coś się działo. W sobotę dostaliśmy cynk od jednego milicjanta, a potem jeszcze od wojskowego, że coś się zapowiada.
12 grudnia członkowie KPN zostali wezwani do siedziby zarządu regionu, aby wywieźć dokumenty, by nie dostały się w ręce SB. Lis wrócił na niedzielę do Tarnowskich Gór, ale zatrzymał się w innym miejscu, gdzie niszczył to, co zabrał ze sobą z Katowic.
– W poniedziałek zaczęły się strajki, wyczuwało się moment luzowania i nie sądziłem, że mogę zostać zatrzymany. Poszedłem do domu po dowód osobisty. Czekali na mnie u sąsiadów – opowiada.
Przez dwa następne tygodnie rodzina nie wiedziała, co się z nim dzieje. Odsyłano ich do Zabrza czy do Jastrzębia, gdzie trafiło wielu internowanych z Tarnowskich Gór.
Tymczasem jego przetrzymywano w Komendzie Wojewódzkiej Milicji w Katowicach. Dopiero, gdy do domu dotarł napisany stamtąd list, krewni dowiedzieli się, gdzie przebywa. Potem przewożono go kolejno do ośrodków internowania w Jastrzębiu-Szerokiej, Uhercach, Rzeszowie-Załężu, Kielcach-Piaskach, znów Załężu i Nowym Łupkowie. Z internowania został zwolniony 11 grudnia 1982 r.
Internowani z 12 na 13 grudnia 1981 r.
– Jarosław Adwent
– Józef Bućko
– Alfred Bujara
– Jerzy Ciepiela
– Kazimierz Ciesielski
– Henryk Czech
– Henryk Daszkiewicz
– Walenty Demczuk
– Andrzej Duda
– Andrzej Felsztyński
– Marian Galios
– Włodzimierz Jackowski
– Stanisław Jarema
– Ireneusz Jędrzejewski
– Jerzy Krzempek
– Karol Księżyk
– Andrzej Lesisz
– Roman Łysik
– Jan Łużny
– Zygmunt Moś
– Emanuel Myśliwczyk
– Alojzy Mzyk
– Tadeusz Radziwanowski
– Henryk Strzódka
– Piotr Śliwiński
– Witold Żelazowski
Internowani po 13 grudnia 1981 r.
– Adam Anigacz
– Lucjan Bacik
– Piotr Ciepiela
– Jan Domagała
– Bożena Golis
– Janusz Grabowski
– Marian Hahn
– Edward Hanzel
– Stefan Jarząbek
– Krystyna Jędrusik
– Jan Jońca
– Janusz Kaczor
– Bronisław Kiciński
– Zbyszek Klich
– Dariusz Kowalski
– Stanisław Kowolik
– Bogdan Kupajczyk
– Piotr Lazar
– Roman Leżański
– Zenon Lis
– Andrzej Lorencki
– Bogdan Młynarczyk
– Dorota Mrugała
– Tomasz Niejodek
– Krzysztof Olszowski
– Marek Perka
– Franciszek Pindral
– Janusz Rajnisz
– Henryk Reich
– Maria Rosińska-Ganszyniec
– Henryk Sporoń
– Andrzej Stefański
– Jerzy Strzała
– Grzegorz Swoboda
– Grzegorz Szweda
– Jan Warzyszyński
– Marian Weber
– Krzysztof Witek
– Jan Wójcicki
– Alojzy Żelezny
Aresztowani
– Wiesław Bonek
– Janusz Jędrusik
– Edmund Kiciński
– Stanisław Kowolik
– Zygmunt Morawiec
– Tadeusz Ostropolski
– Marek Skwarczyński
– Krzysztof Sog
– Antoni Stefański
– Piotr Szeja
– Andrzej Świerc
– Leonard Warda
– Celestyn Warzecha
– Jerzy Wieczorek
– Kazimierz Zachnik
– Stanisław Zapała
Listę internowanych i aresztowanych podano za publikacją "Tarnogórska Solidarność 1980-1990".