Kościół w Kamieńcu (gmina Zbrosławice). Tak wygląda z lotu ptaka

W czasach, gdy na Górnym Śląsku dominowały kościoły drewniane, świątynia w Kamieńcu została wzniesiona z kamienia. Nie wynikało to wcale z zasobności mieszkańców czy właścicieli wsi.

"Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1305 roku zapisanej wówczas jako Kamin, w 1679 roku jako Kammienice, w 1688 roku Kamienetz, zaś w 1736 roku Kamienietz. Nazwę tej miejscowości dało kamieniste podłoże i powstałe tu potem liczne kamieniołomy" – napisał Jacek Schmidt w książce "Kościoły ziemi gliwickiej".

Na początku XIV wieku danina wsi została ustalona w wysokości 10 marek, ale obniżono ją do 2. Potem sytuacja wyglądała jeszcze gorzej, gdyż przez pewien czas w wykazie świętopietrza miejscowość w ogóle nie była wymieniana. Stąd można wysnuć wniosek, że o wzniesieniu kościoła z kamienia a nie drewna przesądziła nie zasobność tutejszej ludności, ale dostępności budulca.

Kiedy wybudowano kościół? I który, bo mógł czy też mogły być przecież jakieś wcześniejsze budowle, których miejsce zajęła obecna? Tu zaczynają się problemy ze znalezieniem jednoznacznej odpowiedzi.Według ustaleń historyka Jerzego Horwata parafia w Kamieńcu powstała około 1290 r.

Jacek Schmidt podaje, że kamieniecką świątynię wymieniono po raz pierwszy w 1305 r. Potem jednak dokumenty milczą na jej temat i przypuszcza, że kościół należał do parafii w Księżym Lesie. 

Parafia Narodzenia św. Jana Chrzciciela w Kamieńcu podaje, że pierwsza wzmianka o jej istnieniu pochodzi z 1451 roku. W dokumencie kanonika katedralnego Pawła z Krakowa z 7 czerwca tegoż roku znajduje się zapis mówiący o śmierci proboszcza Mikołaja z "Kamyenz".

Jednak w czasie wizytacji parafii w 1679 roku zapisano, że kościół w Kamieńcu poświęcono w 1413 roku.

"Według historyków sztuki początków obecnego kościoła należy się doszukiwać ok. 1487 roku" – twierdzi parafia.

Jacek Schmidt uważa, że kościół w Kamieńcu został zbudowany w 1413 r. Wieża przedtem była drewniana, a parter służył jako kaplica. Świątynia była wielokrotnie przebudowywana, a jej obecna bryła została zasadniczo ukształtowana podczas dużej rozbudowy w drugiej połowie XIX stulecia.

W ścianę prezbiterium wmurowana jest płyta nagrobkowa dwojga dzieci z rodziny Sedlnickich: zmarłego w 1573 roku Jana i dziesięć lat później Małgorzaty. Napis na płycie jest w języku czeskim. W tych czasach kościół należał do protestantów. W 1629 r. ponownie stał się katolicki.

[ZT]34279[/ZT]