Za mało tych remontów jak na jeden raz

Powiem od razu, że pomysł równoczesnego remontu ulicy Piłsudskiego wraz z rondem Ranoszka uważam za genialny, choć, że tak powiem, zbyt zachowawczy. Uważam bowiem, że znacznie lepiej by było. gdyby od razu, z tej samej, jak to mówią, mańki, zabrać się za remont wiaduktu oraz zrobić coś z ulicą Sienkiewicza na odcinku od ronda do ronda (tego nowego). 

Czemu tak uważam? Już nie pamiętam kto, ale widać musiał to być ktoś mądry, powiedział, że o wiele łatwiej jest zrobić pseudoporządek niż prawdziwy bałagan. I tego się trzymajmy.

Jak uderzać, to od razu, na wszystkich frontach, tak, żeby ludziom w pięty poszło. Zastanówmy się zatem, co by jeszcze można, bo póki co, z głównych zamknięta jest tylko ul. Sobieskiego, więc ograniczenia na Piłsudskiego coś tam pewnie przytkają, ale czy w dostateczny sposób? Ja nie wiem. 

Wiem natomiast, że z planowaniem u nas jest nie richtig. Wygląda na to, że jedni (powiat, ten od ronda i ul. Piłsudskiego) nie bardzo wie, co i kiedy robi miasto (to od Sobieskiego) i sobie poczynają, nie oglądając się na sąsiadów, a już na pewno nie na ludzi, bo ci, jak powszechnie wiadomo, i tak wszystko zniosą, poklną, pofluchtają, a na koniec jeszcze dziękować będą. 

Jasne, da się to zrobić, pewnie przeżyjemy jakoś ten remont, jako i przeżyliśmy kilka innych, tak większych, jak i tych mniejszych. Ale, pytanie jest ważne, po co tak denerwować ludzi? Po co to wszystko robić naraz?

Wygląda to na jakiś sadyzm, jakby do koszyka powodów do zdenerwowania, dorzucać nagle jeszcze jeden, na zasadzie "niech mają". 

Swoją drogą takie spiętrzenie robót w jednym czasie coś mi przypomina. Za tak zwanej komuny, w czasach handlu uspołecznionego, na jednej ulicy potrafili naraz zamknąć dwa sklepy, do obu wysyłając komisję od spraw remanentu. Co tam kogo obchodziło, że będzie trudno? 

Bo tak naprawdę, pytanie zasadnicze jest takie: czy drogi są dla nas, czy my dla dróg? Jeśli to pierwsze, to trzeba było robić po kolei. Jeśli to drugie, to hurtem.

Taki sposób załatwiania spraw opiewał w swoich filmach reżyser Bareja Stanisław już w latach 70. ubiegłego wieku, za co jesteśmy mu wdzięczni po dziś dzień. A więc - do roboty!

[ZT]32834[/ZT]