55 lat temu rozpoczęła się budowa ośrodka hufca ZHP w Borowianach.

Tekst archiwalny.

W 1967 roku tarnogórski hufiec ZHP liczył z górą 200 drużyn i ponad 6 tysięcy zuchów i harcerzy. Od kilku lat jego stałą bazą obozową był Kuczów, ale podjęto decyzję o budowie nowego ośrodka obozowego w Borowianach koło Krupskiego Młyna.

Borowiany, jedno z największych osiągnięć tarnogórskiego Hufca. Październik 1974 r. Fot. Archiwum Gwarka 

W Kuczowie na Małą Panwią, gdzie dzierżawiono 10 hektarów było uroczo, ale teren prywatny uniemożliwiał budowę trwałych obiektów, a poza tym znajdował się wówczas w powiecie lublinieckim. Szukano więc innego miejsca, najlepiej w powiecie tarnogórskim, położonego w lesie, a jednocześnie nie będącego w rękach prywatnych. Wybór padł na położone w sosnowym borze Borowiany, gdzie można było łatwo dojechać, a teren był własnością Lasów Państwowych. Przepływającą w pobliżu rzeczkę można było spiętrzyć i utworzyć kąpielisko. Budowę ośrodka rozpoczęto w 1967 roku. Pomogły zakłady pracy i wojsko. Obóz został ogrodzony, zbudowano budynek magazynowy, doprowadzono energię elektryczną.

Harcerze w Borowianach 

Jeszcze w tym samym roku Borowiany, obok Kuczowa i Piłki w powiecie lublinieckim, stały się miejscem akcji letniej tarnogórskiego hufca. Jako że Kuczów wyznaczono na gospodarza międzynarodowego obozu "Malta" w 1968 roku, na pierwszym turnusie przebywało w nim tylko 130 harcerzy zajmujących się przygotowaniem do tej wielkiej imprezy. W tym czasie w Piłce przebywało 270 harcerzy i harcerek, a w Borowianach – 220.

W odwiedziny do Borowian wybrał się reporter tygodnika "Gwarek", Robert Smiela, którego po nowo powstałym obozie oprowadzał zastępca komendanta hufca, harcmistrz Leon Janikowski. Kwaterowali w nim harcerze i harcerki z drużyn szkolnych Technikum Mechanicznego, Zasadniczej Szkoły Kolejowej, Technikum Odzieżowego, Technikum Ekonomicznego i Liceum Ogólnokształcącego im. Staszica oraz z Brzezin Śląskich. W programie pobytu były szkolenia sanitarne (głównie dla harcerek), prowadzone przez harcerza-lekarza Józefa Binkowskiego, a także nauka obsługi radiostacji nadawczo-odbiorczych, prowadzona pod okiem wojskowych.

Atrakcją udział w żniwach 

Obozowicze mieli okazję zdobycia karty pływackiej, uczestnicząc w zajęciach prowadzonych przez instruktora pływania Antoniego Staniczka, byłego mistrza Polski w kajakarstwie. Uczestniczyli w zwiadzie terenowym wśród miejscowej ludności, nawiązując kontakty z weteranami powstań śląskich i ruchu robotniczego. Druhowie mający smykałkę do techniki bezpłatnie naprawiali sprzęt radiowo-telewizyjny. Z kolei harcerki z Brzezin Śl. otworzyły "zielone przedszkole", umożliwiając dzieciom okolicznych rolników, udział w żniwach. Zorganizowano też akcję "Runo", zobowiązując się dostarczyć 300 kg czarnych jagód do punktu skupu w Tworogu, a dochód przeznaczyć na cele społeczne.   

To tylko niektóre z działań podejmowanych w Borowianach w pamiętnym, pionierskim 1967 r. W kolejnych latach ośrodek harcerski sukcesywnie rozbudowywano. Dzięki doprowadzeniu centralnego ogrzewania organizowano w nim także zimowiska. Jego największa popularność przypadła na lata siedemdziesiąte i osiemdziesiąte. Zmiany ustrojowe w Polsce i kryzys ekonomiczny sprawiły, że w latach dziewięćdziesiątych ośrodek w Borowianach, podobnie jak całe harcerstwo, znalazł się w kryzysie. Mimo rozmaitych trudności i problemów, Borowiany służą harcerzom do dziś.

Tekst archiwalny Krzysztofa Garczarczyka, ukazał się w "Gwarku" nr 21 z 2018 r. 

Czarna jesień w szpitalu, krytyczna sytuacja finansowa

[ZT]38642[/ZT]