Tarnogórzanie warzyli piwo. Gdzie był browar miejski?

Od połowy XVI wieku tarnogórzanie mogli warzyć i sprzedawać piwo. Przywilej propinacyjny był jednym z najważniejszych, jakie otrzymały Tarnowskie Góry.

Artykuł archiwalny Arkadiusza Kuzio-Podruckiego, opublikowany w Gwarku we wrześniu 2008 r.

Dochód, jaki przynosił browar i wyszynk był bardzo ważną pozycją w miejskich rachunkach.

W 1649 r. miasto kupiło znajdujący się przed bramą krakowską browar i słodownię roszkowską, zwane także rostkowskimi lub Rostkowskiego. Uruchomione zostały dopiero po dwóch latach.

W owym czasie browar składał się najczęściej z dwóch budynków. W jednym mieścił się właściwy browar, w drugim – najczęściej położonym nieopodal – znajdowała się suszarnia słodu.

Wyposażenie nie było nader skomplikowane: jeden lub dwa kotły, kilka kadzi, koryt, rynienek, drewnianych kubłów i beczek.

Mieszczanie posiadający przywilej propinacyjny mogli rocznie uwarzyć określoną porcję piwa. W zamian wpłacali do kasy miejskiej stosowne opłaty.

Przed uwarzeniem pszenicę lub jęczmień oddawano do słodowni, gdzie – także za opłatą – przerabiano je na słód, który był półproduktem do produkcji piwa.

Produkcja piwa nie była zbyt bezpieczna, stąd browary najczęściej budowano poza miastem, choć nie było to regułą. W Tarnowskich Górach tzw. browar miejski znajdował się niedaleko ówczesnego ratusza, później znanego jako Dom pod Lipami.

Browar Roszkowski miasto sprzedało w 1858 r. za 8 tysięcy talarów.

Czytaj też:

Gwiazdy przemysłu do namysłu. Co Górny Śląsk zawdzięcza Ignacemu Mościckiemu?

Tarnowskie Góry. Upamiętnili tarnogórzan, ofiary Holokaustu [ZDJĘCIA, FILM ]

Tarnowskie Góry. Święty bez hełmu i bez patosu. Gdzie go można znaleźć?

[ZT]43795[/ZT]