Tarnowskie Góry. Lasowice i Sowice poszły za ponad 7 tysięcy talarów. Miejskie wsie

Na Śląsku dosyć powszechnym było zjawisko posiadania wsi przez miasta. W 1608 r. o zakupie wsi zdecydowali także tarnogórscy rajcowie.

Artykuł archiwalny Arkadiusza Kuzio-Podruckiego, opublikowany w Gwarku w kwietniu 2008 r.

W Rzeczpospolitej posiadaczami wsi i ziem mogli być tylko szlachetnie urodzeni, chyba że król nadał miastu specjalny przywilej. Na Śląsku, znajdującym się w granicach Królestwa Czech, było już nieco inaczej.

Posiadanie wsi przez miasta było zjawiskiem dość powszechnym, np. do Gliwic w XVII w. należało osiem wsi i udziały w dwóch następnych. Na początku XVIII w. gliwiczanie sprzedali cztery wsie. Miasta często posiadały także ogrody, łąki, pola i inne użytki rolne.

W 1608 r. rada miasta kupiła sąsiadujące wsie: Lasowice i Sowice, będące w posiadaniu dwóch szlachciców - Dreslera i Blachy. Zapłacono za nie ponad siedem tysięcy talarów. Miasto do swych wiejskich dóbr zaliczało także sześć młynów, łąkę oraz las, zwany miejskim.

Najczęściej wsie dzierżawiono co znaczniejszym mieszczanom, którzy w zamian wpłacali do kasy miejskiej określoną roczną kwotę. Podobnie było z młynami. Łąka prawdopodobnie służyła wszystkim mieszkańcom, którzy wypasali na niej swoje bydło, ale bez uiszczania za to opłat.

Z lasu miejskiego najwyżsi urzędnicy miejscy otrzymywali deputaty drewna opałowego i na budowy. Pozostali mieszkańcy musieli już za nie płacić.

Czytaj też:

Lagerki z rozlewni piwa i napojów w Radzionkowie

Tarnowskie Góry. Warunek konieczny: przy ratuszu musi być wyszynk piwa

Rody z repeckiej piekarni. Jan Hanke i wnuczka Szeferów